Z braku tele trza sobie radzić krótkimi. I dlatego próbuję mikrokosmos eksplorować ;)
Zdjęcie nie jest super. Ale nie chodzi o te poruszone latarnie, tylko o to, co nad nimi. Chmurki NLC, czyli nocne obłoki świecące. To jakieś molto skomplikowane zajwisko. Słońce musi być pod horyzontem, ale jeszcze powinno rzeczone bardzo wysokie chmury oświetlać od góry (to trochę przekracza moje zdolności percepcyjne, bo czy to znaczy, że widzimy je do góry nogami? ale to tylko drobna dygresja). Na północnym niebie. Obserwowane w czerwcu i/lub w lipcu. Polowałam na nie od zeszłego roku. Budziłam się w środku nocy i nic. A tymczasem dziś wedle drugiej nad ranem były. Zmarzłam straszliwie, ale warto było.
Teraz to mogę wyłącznie makro robić. Czyli latać za owadami. Ptaki są dla mnie chwilowo zupełnie niedostępne, a te jakby się zwiedziały, że tele w naprawie i na działce towarzyszyły mi bezczelnie. Nie wspomnę o komarach. Jestem jednym wielkim bąblem.
Teleobiektyw mi niedomaga. Mój ulubiony Nikkor. Konkretnie VR mu zdycha. I nie wiem, gdzie go mogą wyleczyć. Zadałam pytanie fotodialogowcom, ale mnie olewają...
Do Wilanowa dziś dotarłam. A tam takie cudeńka były. Cała gromadka. Na straży stali dumni rodzice. Ojciec najdumniejszy. Stroszył się i prężył, jak tylko ktoś chciał obok przemknąć, a raz nawet zasyczał ostrzegawczo na dwie niewinne zakonnice ;)
Coś mi się z aparatem zrobiło. Albo z oczami. Albo z ręcami. Za cholerę nie mogę ostrości złapać...
Cały wieczór oddawałam się ulubionemu zajęciu, czyli fotografowaniu błyskawic. Cieniutkie te błyskawice dziś były, chociaż deszcz ulewny. Nic to jednak - całe lato przede mną :)
Mój instruktor fotograficzny skomentował to zdjęcie następująco: czarne konwalie są wielką rzadkością :)
Na pawiki zawsze można liczyć. Zapozują przykładnie w ładnych okolicznościach przyrody :)
Jechałam na spotkanie na moście i znów były w tym samym miejscu, co w zeszłym roku. Czyli nie przeszkadza im budowa. Miałam nadzieję, że znów pokażą jakiś program rozrywkowy, ale tylko uskuteczniły wyścigi sportowe. Biegały równolegle, ale oba nie zmieściły mi się w kadrze. Dobrze, że choć jeden :)
Tak płonęły dziś trzciny nad Jeziorkiem.
Deweloper Marvipol zafundował nam Krainę Tysiąca Jezior. Na zdjęciu młody orzech włoski po kostki w wodzie.
A to dzięcioł tuż pod moim oknem na pniu topoli.
Czasem ją spotykam w Łazienkach. Dziś bardzo ładnie pozowała.
Gdybym chciała coś takiego zrobić, to zapewne nawet nie wiedziałabym jak się do tego zabrać. A tu - proszę! Samo się zrobiło. Wygląda jak grafika :)
Uzbrojona w filtr polaryzacyjny i cenne wskazówki od zawodowców pokusiłam się o utrwalenie pędzącej sfory. Teraz już nie będzie przypadków. Teraz fotografuję świadomie. Prawie... ;)
Spotkałam ją w czasie moich zimowych spacerów po okolicy. A w Wilanowie konkretnie. Samotnie pożywiała się pośród rodzimych łabędzi, kaczek krzyżówek, mew i (!) kormoranów. Oczywiście, najpierw sfotografowałam, a po powrocie do domu szukałam w atlasach, cóż to takiego. I nic nie znalazłam. Kolejny okaz, który w przyrodzie nie występuje ;) Dopiero w Googlach. I teraz tak: albo zwiała z hodowli, albo zagubiła się w drodze. Bo podobno w Niemczech występuje na wolności, a u nas pojedynczo pojawia się w stadach dzikich gęsi.
Widziałam, jak ląduje na drzewie. Podeszłam ostrożnie, ale się wystraszyła i odleciała w stronę słońca...
Tym razem siedziała na drzewie. Ale ciągle w tym samym miejscu. Widać to jej ulubione :) Niestety, tym razem staw zamarznięty. Nawet wędkarzy podlodowych nie było.
Dzień wolny. Śnieg po kokardę. Jak można było nie pójść nad Jeziorko z aparatem? Prawie nieprzetarte szlaki. Po raz pierwszy od niepamiętnych czasów wróciłam do dom ze śniegiem w nogawkach spodni :) Uwielbiam TAKĄ zimę!
Mróz i śnieg. Prawdziwa zima, jaką lubię. Zagoniło mnie nad Wisłę z nadzieją na spotkanie czapli. Ale znalazłam tylko jej ślady. Na zdjęciu kra i odbicie Mostu Poniatowskiego w wodzie. Czyż nie fascynujące?
